Яруу найраг, уран зохиол, түүх

Бар эзэнтэй юм гэнэ лээ Баянзүрх хайрхан Болд зэвсэгтэй юм гэнэ лээ

Зоосоор төлдөггүй үйлийн үр гэж бий Залиар тулдаггүй туйлын үнэн гэж бий Зээлээр сунадаггүй хүний нас гэж бий

Цаг хугацаа: Болор мөнгөн дусал ертөнцийн тольтод буухад Босон суун хүлээсэн мянга мянган өдрүүд Босго даван ирж амьдралын учиг тайлаад Бодлын гүн далайд ухаарлын хур буулгах шиг

Хөөрхий: Энэ орчлонгийн зүйл бүхэн Эгэл жирийн чулуу хүртэл Эзэнтэй байх юм

Хоосон: Үргэж ниссэн шувуу хаачдагыг би мэдэхгүй Өрөвдөж хайрлах сэтгэл хаанаас ирдэгийг мэдэхгүй Өөлөхийн аргагүй гэж төсөөлсөн ертөнц Өнө мөнхийн бүхэн мөрөөдөл байсныг л мэдэрсэн

Чи: Сэрж босоод тэнгэрийн өнгийг шинжинэ Сэрж босоод сэтгэлийнхээ өнгийг үл мэднэ

Өөрийгөө сонс: Тэртээ тэргүй ойлгомжгүй зүйлийг ойлгох гэж Тэгтлээ өөрийгөө бүү зовоо, хөмсгөө тэнийлгэ

Сурцгаая та минь ээ Эрдэм номыг сурах дүү нар минь Эрх биш нэгийг оролдоод үз Эхэлсэн тэр зүйлээ Эцсийг нь хүртэл оролдоод үз

Хатмал цөлд явахад хар ус амттай Харанхуй шөнийн дунд өнчин зул гэрэлтэй Жаргал ховор цагт-жаргалын бага нь амттай Хэт элбэг жаргал дунд хэсэгхэн-зовлон бас амттай.

Yзээд өнгөрөх амьдралыг мөнхийн юм шиг бодож Yдлээд буцах хорвоог үүрдийн юм шиг сэтгэж Яалуу идэр насаа хөгшрөхгүй юм шиг санаж