Зуу зуун жилээр амьдрах биш дээ Амьдралаа битгий гол, амьд яваадаа баярла

Өөрийгөө сонс: Тэртээ тэргүй ойлгомжгүй зүйлийг ойлгох гэж Тэгтлээ өөрийгөө бүү зовоо, хөмсгөө тэнийлгэ Нүдээ ань, бүхнийг март, алгуурхан инээмсэглэ Нам жимийг мэдрээд өөрийгөө сонс Чиний хашгираад хашгираад ойлгуулж чадаагүйг

Чив чимээгүй өөрөө зөөж зорьсон зүгт чинь хүргэнэ Нэгэнт урсгасан нулимсаа чи тогтоол ус шиг хэмжиж чадахгүй Нэгэнт унагасан үгээ чи толины тоос шиг арчиж чадахгүй Амьдралаа битгий гол, амьд яваадаа баярла Алдалж тэвэрсэн гунигтайгаа өдөржин өнжөөд яах билээ хүсээгүй туулах ёстой хүний ертөнц өмнө чинь байна

Хүлээсээ тайлж, зүрхээ амраагаад хүрээд оч, гэрэл гэгээ рүү Сэтгэлийн тэнгэрт шаргал наран мандуулж: Сэтгэлийн тэнгэрт шаргал наран мандуулж Сэмхэн гэтсээр бодолд ирсэн тэр нэгэн Миний зүрхний нууцат аралд зочилж Миний зүүдний мөнгөн асарт айлсаад Өдөр хоногийн ээлжлэн хөрвөөх амьдралд

Үйл зовлонгоо хуваалцахгүй л юм бол Үнэн худал хослон байдаг амьдралыг Үргэлж надтай аргадахгүй л юм бол Өрөвч эмзэг сэтгэлд минь зовлон нэмэх хэрэггүй Өмнийн дурсамж дунд минь гуниг болох хэрэггүй Зуурхан саатах амьдралын энэ гүүрэн дээр

Зуу зуун жилээр амьдрах биш дээ Зүсээ буруулж, үгээ нуулгүйгээр Зүгээр л надтай хамт он жилүүдийг үднэ үү Нэг л их гуниг цээжин тушаа хураад Нэвширтлээ их уйлмаар зовлон надад иржээ Нэлэнхүй энэ орчлонг нулимсаар угаалаа гээд

Нөмгөн хөх үүлсийн нүүдлийг зогсоох ч биш дээ Цэнхэр торгон алчуур хаврын салхинд хийсээд Цэн цэнгийн нулимс аньсага норгон мэлмэрнэ Цээжний гүнд хурах үүлсийг хуу татаж Цэлмээж өгөөч, сэтгэлийн минь тэнгэрийг Зовлон хийгээд зовлонгийн шалтгаан болж

Зоргоороо давшлах атаатан чиний Зүрхний гүн рүү цутгасан зовлонг чинь Зүгээр л би сэгсэрч орхъё Шуналын сэтгэлээр сүйтгэсэн бүхнийг чинь Шулмын там руу нь үдэж мартъя Шөнийн айдас мэт зүсээ буруулан явж үз Шилэн хүзүүг чинь харж санаагаа нэг амраая!

Шүлэг: Э.Үржинханд : Бодлын Эгшиглэн шүлгийн түүвэр 2004-2008 он “Өөртөө үнэнч үлдэнэ” шүлгийн түүвэр