Үүрдийнх гээд нандигнасан болгон тань Үнэн чанартаа хов хоосон байсан

Хоосон: Үргэж ниссэн шувуу хаачдагыг би мэдэхгүй Өрөвдөж хайрлах сэтгэл хаанаас ирдэгийг мэдэхгүй Өөлөхийн аргагүй гэж төсөөлсөн ертөнц Өнө мөнхийн бүхэн мөрөөдөл байсныг л мэдэрсэн
Шаазан хагартал инээсэн чимээ цуурай болж одсон Шаналж уйлсан нулимс бүхэн чийг болон замхарсан Нүгэл бүхэн аажим бүдгэрч мартахын мананд ууссан Нүднээ үзэгдсэн дүр болгон

Дурсамжийн нугалаанд эвхэгдсэн Иймээс л амьдрал гэж үгүй агаар мэт хоосон Аз жаргалын дүртэй зовлонт цэцэг гэлтэй. Өвөл хаа оддыг би мэдэхгүй Өвөө минь хаашаа явсныг ч бас мэдэхгүй Үүрдийнх гээд нандигнасан болгон минь

Үнэн чанартаа хов хоосон байсан Цаг хугацаа бүхнийг хэмэлж Хумхын тоос болгодог шиг Онцгойлж хайрладаг бие минь хүртэл Он цагийн тоосонд дарагдана гэхээр Үүр цайж нар манддаг, үдэш болж бүрэнхий нөмөрдөг Өөр юу ч болдоггүй өнөө л дүнсгэр хорвоод Үхэл нь хүртэл үгүй хоосон зай байсан

Эцгийн минь захиасыг надад хүргэлгүй Цаг хугацаа нь булааж одсон Энхрийхэн үнсэлтийг нь хацарт үлдээлгүй Салхи нь хүртэл арчаад нисчихсэн Өөрийн минь гэж өмчилсөн бүхэн

Ер хэнийх ч биш оргүй хоосон байсан Иймээс л амьдрал гэж үгүй агаар мэт хоосон Аз жаргалын дүртэй зовлонт цэцэг гэлтэй

Шүлэг: Э.Үржинханд : Бодлын Эгшиглэн шүлгийн түүвэр 2004-2008 он “Өөртөө үнэнч үлдэнэ” шүлгийн түүвэр