Хоосон: Үргэж ниссэн шувуу хаачдагыг би мэдэхгүй Өрөвдөж хайрлах сэтгэл хаанаас ирдэгийг мэдэхгүй Өөлөхийн аргагүй гэж төсөөлсөн ертөнц Өнө мөнхийн бүхэн мөрөөдөл байсныг л мэдэрсэн
Шаазан хагартал инээсэн чимээ цуурай болж одсон Шаналж уйлсан нулимс бүхэн чийг болон замхарсан Нүгэл бүхэн аажим бүдгэрч мартахын мананд ууссан Нүднээ үзэгдсэн дүр болгон
Дурсамжийн нугалаанд эвхэгдсэн Иймээс л амьдрал гэж үгүй агаар мэт хоосон Аз жаргалын дүртэй зовлонт цэцэг гэлтэй. Өвөл хаа оддыг би мэдэхгүй Өвөө минь хаашаа явсныг ч бас мэдэхгүй Үүрдийнх гээд нандигнасан болгон минь
Эцгийн минь захиасыг надад хүргэлгүй Цаг хугацаа нь булааж одсон Энхрийхэн үнсэлтийг нь хацарт үлдээлгүй Салхи нь хүртэл арчаад нисчихсэн Өөрийн минь гэж өмчилсөн бүхэн
Ер хэнийх ч биш оргүй хоосон байсан Иймээс л амьдрал гэж үгүй агаар мэт хоосон Аз жаргалын дүртэй зовлонт цэцэг гэлтэй
Шүлэг: Э.Үржинханд : Бодлын Эгшиглэн шүлгийн түүвэр 2004-2008 он “Өөртөө үнэнч үлдэнэ” шүлгийн түүвэр
