Та: Сэрж босоод тэнгэрийн өнгийг шинжинэ Сэрж босоод сэтгэлийнхээ өнгийг үл мэднэ

Чи: Сэрж босоод тэнгэрийн өнгийг шинжинэ Сэрж босоод сэтгэлийнхээ өнгийг үл мэднэ Эргэж хараад толинд нүүрээ ширтэнэ Эргэлдэвч харин сэтгэлийн дүрээ үл харна Чи Зорьж ирээд зүс царайг минь ширтэнэ

Зовхины минь цаадах гуниг баярыг үл ажина Зөрж одох бүхэнд дурсамж хэлхэн урлана Зуур ч болов зовлон жаргалыг минь үл мэдрэнэ Чи Буцаж одохдоо маргаашийн өдрийг зөгнөнө Буцаж ирэхдээ өчигдөрийн тухай мартана

Насан туршдаа харамлах гэж надаар чи дутавч Насан туршдаа хайрлах гэж чамаар би дутавч Чи Навчны хээ тоолдгүй шиг гунигийг минь ер аждаггүй Намрын тэнгэрийн санаа алдахыг огт сонсдоггүй Налгар сайхан уул шиг дүр төрх чинь ихэмсэг ч Намайг харах бүрдээ өөрийхөө л төлөө амьдардаг аа, чи

Шүлэг: Э.Үржинханд : Бодлын Эгшиглэн шүлгийн түүвэр 2004-2008 он “Өөртөө үнэнч үлдэнэ” шүлгийн түүвэр